سندرم منیر در اثر افزایش فشار گوش داخلی روی می دهد. از آنجایی که گوش داخلی وظیفه خطیر حس تعادل و شنوایی را عهده دار است، بیماری منیر معمولاً این توابع را تحت تاثیر قرار خواهد داد لذا نشانه هایی مثل وزوز گوش (زنگ زدن در گوش)، کاهش شنوایی و سرگیجه بیشتر در سندرم منیر شایع می باشد.
امکان دارد این نشانه ها در شدت تفاوت داشته باشند و در طی دوره بیماری، دچار نوساناتی شوند. شیوع منیر در سنین ۴۰ الی ۶۰ سالگی بسیار رواج دارد.
افزایش مایع گوش داخلی که به آن آندولنف گفته میشود، باعث افزایش فشار داخلی مایع گوش داخلی میشود. در حالت طبیعی مایع موجود درون گوش داخلی، در دو حفرهی بالونی شکل واقع می شود.
وظیفه این مایع، کمک به درک وضعیت سر در فضا می باشد. این عمل به وسیله مجموعهای از گیرندههای گوش داخلی که به حرکت حساس هستند صورت می گیرد. این بیماری، موجب برهم زدن تعادل مایع در گوش داخلی می گردد. این مایع فشار زیادی را ایجاد می کند در نتیجه پردهی ظریف گوش داخلی پاره می شود.
تا کنون مشخص نشده است افزایش مایع دلیل این بیماری بوده یا منیر نتیجه بیماری دیگری است. به عنوان مثال تعداد بیشماری از بیماران دچار میگرن امکان دارد علائمی همانند منیر داشته باشند. از سایر علل این بیماری میتوان به الرژی، عفونت، ضربه به سر و استرس اشاره نمود.
بررسی های صورت گرفته حاکی از این است که میان سندرم منیر و میزان قند خون رابطه وجود دارد. زمانی که شما مقدارقند فراوان مصرف می نمایید، قند خونتان بالا و پایین خواهد رفت آن زمان است که گوشهای شما نمیتوانند خود را با این افزایش و کاهش قند خون در بدنتان تطبیق نمایند بنابراین شنواییتان کاهش پیدا می کند.
از سوی دیگر، مصرف قند موجب افزایش چربی خون می شود و بالا رفتن چربی خون، منجر به غلیظ شدن خون می شود و حرکت خون را به شریان باریکی که به گوش داخلی خونرسانی می کند دچار اختلال خواهد کرد، در نتیجه بهترین روش درمان، کنترل قند خون خواهد بود.
از نشانه های منیر، ناگهانی بودن حملات است. این وضعیت به طور مداوم در حال روی دادن و پنهان شدن می باشد و چه بسا امکان دارد ماهها و سالها بدون هیچ نشانه ای در بدن باقی بماند.
از علائم اصلی بیماری منیر می توان به تهوع و استفراغ، سرگیجه، وزوز گوش ، کاهش شنوایی، احساس پری در گوش و سرگیجههای چرخشی اشاره نمود. برخی اوقات ممکن است بعضی از این علائم وجود داشته باشد.
هرچند در حال حاضر درمان قطعی برای بیماری منیر وجود ندارد، ولی میتوان با بعضی از درمانها علائم آن را تحت کنترل قرار داد. درمان بیماری منیر به وسیله متخصص گوش و حلق و بینی صورت می پذیرد.
همچنین برخی از داروها امکان دارد از تعداد حملات بیماری منیر بکاهد. ضمن اینکه در موارد بحرانی که به دارو و سایر روش های غیرتهاجمی پاسخ نمیدهد، ممکن است انجام عمل جراحی صورت گیرد. داروهای ضد تهوع که معمولاً برای حالت تهوع مورد استفاده قرار می گیرند، میتواند به رفع سرگیجه کمک شایانی کند.
همچنین داروهای تجویز شده در بیماریهای حرکتی امکان دارد در این رابطه مفید واقع شود. دیورتیک می تواند از طریق افزایش دفع آب در کاهش فشار مایع در گوش داخلی اثرات فراوانی داشته باشد. امکان دارد این داروها برای مدیریت بلند مدت بیماری مود استفاده قرار گیرد.
در ضمن کورتیکواستروئیدها موجب کاهش التهاب شده و می تواند برای کاهش فشار مایع در گوش داخلی کارایی داشته باشد. با استفاده از این داروها نمیتوان این بیماری را معالجه نمود، ولی می توان از شدت علائم، کاست.
جراحی سر و گردن و آندوسکوپی سینوس